For my foreign readers: 'Sorry' ... but this is an ode to somebody I didn't knew but had the feeling I knew. Respect!!
"Als mijn vader ergens muziek hoorde; een draaiorgel of een orkestje, dan stond hij als eerste op de dansvloer. Of dit nu in een winkel was of op straat, het maakte niet uit. Dit overigens tot groot ongenoegen van mijn moeder die helemaal niet graag in de belangstelling staat, maar zich wel altijd lachend liet meeslepen. Waren we net een dagje op het strand geweest en speelde er een draaiorgel op straat een wals dan ja hoor, mijn ouders stonden ineens op straat te dansen. Als kind wilde je op zo'n moment het liefst door de grond zakken en zeggen 'Ik ken die mensen écht niet hoor!', maar zij hadden plezier en nu heb ik er groot respect voor. 'Mensch, durf te leven!' waar is dat ook alweer van? De afgelopen dagen zijn al met al behoorlijk intensief voor de familie nu Pa er niet meer is.:
No comments:
Post a Comment